شهر غزه، به عنوان مرکز تمدن، علم و تاریخ به زور تخلیه می‌شود

ارتش رژیم اشغالگر در طول هفته گذشته تجاوز خود را بر هدف قرار دادن قلب شهر غزه متمرکز کرده تا ساکنان را مجبور به فرار به سمت المواصی در جنوب کند و با حملات شدید و تخلیه اجباری به دنبال تسلط بر غزه است.

به گزارش ایسنا، در روزهای اخیر، اشغالگران اسرائیلی بمباران و دستور تخلیه شهر غزه و محله‌های شمال نوار غزه را تشدید کرده‌اند، عملیات نظامی که به گفته مقامات اشغالگر، با هدف حل و فصل جنگ با حماس و اجرای طرح آوارگی انجام می‌شود، ادامه دارد. با صدور این دستورهای تخلیه، اشغالگران اسرائیلی اکنون ۷۷ درصد از نوار غزه را در کنترل خود دارند، پس از آنکه از اکثر ساکنان شهر غزه در مناطق شرقی و مرکزی خواسته‌اند که آنجا را ترک کنند و به سمت غرب و سپس به سمت المواصی در جنوب نوار غزه بروند.

دفتر رسانه‌ای دولت در غزه در پایان ماه مه گذشته اعلام کرد که رژیم صهیونیستی «از طریق پاکسازی قومی، اخراج‌های اجباری و نسل‌کشی سیستماتیک» کنترل خود را بر ۷۷ درصد از نوار غزه اعمال می‌کند و این را بخشی از تلاش‌های خود برای «بازترسیم نقشه جمعیتی با زور» می‌داند. ارتش اشغالگر در طول هفته گذشته تجاوز خود را بر هدف قرار دادن قلب شهر غزه متمرکز کرده تا ساکنان را مجبور به فرار به سمت المواصی کند، علاوه بر این بارها دستور تخلیه مناطقی واقع در محله‌های التفاح، الدرج و شهر قدیمی شهر را داده است. اگرچه در حال حاضر از ساکنان خواسته شده است که به سمت مناطق غربی فرار کنند، اما اشغالگران عمدا این مناطق را نیز هدف قرار می‌دهند. روز دوشنبه، یکی از جدیدترین کافه‌های شهر غزه را هدف قرار داد و در کافه‌ الباقه در ساحل شهر قتل عامی مرتکب شد که منجر به کشته شدن بیش از ۲۰ فلسطینی و زخمی شدن ده‌ها نفر دیگر شد.

به نظر می‌رسد که رفتار میدانی فعلی رژیم صهیونیستی بر دو عنصر اصلی استوار است: ترویج تخلیه از طریق دستورات اجباری علیه ساکنان و کنترل قدرت آتش حتی بدون تهاجم زمینی، همانطور که در حال حاضر در چندین منطقه از نوار غزه در حال انجام است.

شهر غزه، به عنوان مرکز تمدن، علم و تاریخ به زور تخلیه می‌شود
به موازات این رفتار، اشغالگران اسرائیلی سیاست کاهش مساحت نوار غزه را از طریق پیشروی‌های زمینی و سیاست مناطق حائل به بهانه‌های امنیتی در پیش گرفته‌اند. اگرچه اشغالگران ادعا می‌کنند که منطقه المواصی که ساکنان را به تخلیه آن ترغیب می‌کند، امن است، اما ۴۷ بار آن را بمباران کرده و بیش از ۲۳ قتل عام مرتکب شده‌اند، این مضاف بر هدف قرار دادن مکرر چادرهای آوارگان در آن منطقه است. منطقه المواصی تقریبا ۱۰ درصد از کل مساحت نوار غزه را تشکیل می‌دهد که قبل از جنگ نابودگرانه در غزه در هفت اکتبر ۲۰۲۳، ۳۶۵ کیلومتر مربع بود. با این حال، اشغالگران این منطقه را کاهش داده‌اند، به ویژه پس از انجام عملیات نظامی خود در رفح و حمله به آن در ماه مه سال گذشته.

با تشدید حملات و تسریع بمباران و کشتار در میان مردم، بیم آن می‌رود که رفتار رژیم صهیونیستی مقدمه‌ای برای عملیات گسترده با هدف اشغال کل نوار غزه و اجرای طرحی برای آواره کردن بیش از دو میلیون نفر باشد. هیچ یک از تلاش‌های انجام شده برای دستیابی به فرمول آتش‌بس از طریق توافق بین حماس و تل‌آویو، از جمله توافق تبادل اسرا و اسیران، نتوانسته است به فرمولی برای پایان دادن به جنگی که بیش از ۲۰ ماه است ادامه دارد، دست یابد.

در همین زمینه، «حسام الدجانی» استاد علوم سیاسی در دانشگاه الامه در غزه، گفت: «راست فاشیست در اسرائیل که به اکثریت در جامعه اسرائیل تبدیل شده است، سادیسم بیش از حدی را اتخاذ می‌کند که شامل کشتن همه است.»

شهر غزه، به عنوان مرکز تمدن، علم و تاریخ به زور تخلیه می‌شود
وی در مصاحبه‌ای با العربی الجدید افزود که این «نه تنها از نفرت انگیزه می‌گیرد، بلکه برای دستیابی به اهداف سیاسی روشنی نیز هست. اول، فشار بر مذاکره‌کننده فلسطینی با تضعیف پایگاه حمایت اجتماعی آن و سوق دادن به سمت امتیازات بیشتر است. دوم، فشار بر پایگاه مردمی در غزه با هدف تأثیرگذاری بر آگاهی بقیه مردم فلسطین و ملت عرب خارج از نوار غزه.»

وی گفت:«تصمیمات مربوط به آوارگی دسته‌جمعی که توسط اسرائیل اعمال می‌شود، در چارچوب فلسفه قتل قرار می‌گیرد، زیرا رفتار میدانی اسرائیل به عنوان بخشی از طرحی با هدف دستیابی به این اهداف، بدون هیچ توجهی به مواضع کشورها و سازمان‌های بین‌المللی، فریادهای غیرنظامیان فلسطینی یا حتی درخواست‌های خانواده‌های زندانیان اسرائیلی که توسط مقاومت در بازداشت هستند، تفسیر می‌شود. این رویکرد اخیرا شکافی بین سطوح نظامی و سیاسی در اسرائیل ایجاد کرده است. ارتش اسرائیل در ازای اهدافی که ممکن است غیرقابل دستیابی باشند و حتی بیش از آنکه به تصویر اسرائیل خدمت کنند، به آن آسیب می‌رسانند، شروع به پرداخت هزینه سنگینی از نظر تلفات انسانی و کاهش توانایی‌های خود کرده است.»

وی معتقد است که هر اتفاقی که در دوره فعلی رخ می‌دهد «در خدمت جهت‌گیری‌های سطح سیاسی در اسرائیل، به رهبری بنیامین نتانیاهو است که اصرار دارد بدون توجه به هزینه‌های انسانی و سیاسی، سیاست‌های خود را پیش ببرد.»

«احمد عطاونه» مدیر مرکز توسعه سیاسی «رؤیه» مستقر در استانبول، نیز معتقد است که آنچه در شهر غزه اتفاق می‌افتد، امتداد تجاوز مداوم رژیم صهیونیستی علیه کل نوار غزه است.

وی در مصاحبه‌ای با العربی الجدید افزود که این «در چارچوب یک سیاست سیستماتیک با هدف غیرقابل سکونت کردن کل نوار غزه، به منظور مجبور کردن جمعیت فلسطین به مهاجرت اجباری، چه الآن و چه بعدا، صورت می‌گیرد.»

به گفته عطاونه، شهر غزه فقط یک مرکز جمعیتی نیست، بلکه «مرکز تمدن، علم و تاریخ در نوار غزه و مرکز رشد مدنی، اداری و فرهنگی آن است.» وی معتقد است که «هدف قرار دادن آن در چارچوب تکمیل فرآیند تخریب جامعی است که شمال و جنوب را تحت تأثیر قرار داده است.»

وی افزود که «اشغالگران، شهر غزه را به عنوان بزرگترین مرکز حضور فلسطینیان در حال حاضر، به ویژه پس از اعلام اشغال تقریبا ۷۵ درصد از نوار غزه، می‌بینند (هدف ارتش اشغالگر از طریق عملیات ارابه‌های گدعون، کنترل بین ۷۰ تا ۷۵ درصد از مساحت نوار بود).» بنابراین، «حملات علیه این منطقه با هدف از بین بردن آنچه از پایداری فلسطینیان باقی مانده است و ایجاد فشارهای پیچیده بر مقاومت و رهبری آن، چه برای گرفتن امتیازات سیاسی و چه برای دسترسی به زندانیان یا مبارزان مقاومت، انجام می‌شود.»

عطاونه در مورد شایعات مربوط به اختلافات درون تشکیلات رژیم صهیونیستی اظهار داشت: «حتی اگر اختلافاتی بین نهادهای امنیتی و سیاسی بروز کرده باشد، من معتقدم که آنها در چارچوب مدیریت نبرد قرار می‌گیرند نه اختلافات اساسی.»

وی گفت:«تمرکز رسانه‌ها بر وجود اختلافات درون اسرائیل، نوعی فریب رسانه‌ای سیستماتیک با هدف گیج کردن مردم فلسطین و تغییر ورق بازی است. این یک سناریوی تکراری است که قبلا در لبنان، ایران و غزه مورد استفاده قرار گرفته است.»

در مورد درخواست‌ها برای کوچ به سمت منطقه المواصی، عطاونه تأکید کرد که این درخواست‌ها «بخشی از طرحی برای کوچ گسترده و افزایش فشار بر غیرنظامیانی است که از همان ابتدا بخش اساسی نبرد پایداری بوده‌اند.»

وی خاطرنشان کرد که «آنچه اتفاق می‌افتد صرفا یک عملیات نظامی نیست، بلکه یک پروژه نسل‌کشی سیستماتیک با هدف نابودی پایه‌های زندگی در نوار غزه، سوق دادن مردم به مهاجرت و تحمیل یک واقعیت سیاسی جدید به قیمت از دست رفتن حقوق ملی فلسطینیان است.»

*