مواد معدنی تعیین‌کننده برتری اقتصادی
به گزارش صنعت نیوز، با ادامه گذار به سوی انرژی پاک، استفاده از ذخایر مواد معدنی حیاتی و فراهم کردن زنجیره تامین آنها، به امر مهمی تبدیل شده است.
تاريخ : بيست و پنجم شهريور 1403 ساعت 11:54   کد : 300454
به گزارش صنعت نیوز، با ادامه گذار به سوی انرژی پاک، استفاده از ذخایر مواد معدنی حیاتی و فراهم کردن زنجیره تامین آنها، به امر مهمی تبدیل شده است.
تحلیل و بررسی ذخایر چهار ماده معدنی مهم شامل لیتیوم، کبالت، گرافیت طبیعی و عناصر خاکی نادر با استفاده از داده‌های سازمان زمین شناسی آمریکا و اداره اطلاعات انرژی آمریکا نشان می‌دهد آمریکای جنوبی، بیشترین ذخایر لیتیوم جهان را در اختیار دارد و حدود نیمی از این ذخایر در شیلی (۳۴ درصد) و آرژانتین (۱۳ درصد) قرار دارند. استرالیا با سهم ۲۲ درصدی از ذخایر لیتیوم جهان، در رتبه دوم قرار دارد.
جمهوری دموکراتیک کنگو، بزرگترین ذخایر کبالت را به میزان ۵۷ درصد در اختیار دارد و استرالیا با ۱۶ درصد، سهم قابل توجهی از این ذخایر را دارند.
ذخایر گرافیت طبیعی هم در سطح جغرافیایی پراکنده است. چین با ۲۸ درصد و برزیل با ۲۶ درصد، ذخایر قابل توجهی از گرافیت دارند. موزامبیک هم با ۹ درصد سهم، در میان سه کشور برتر دارنده این ذخایر جای گرفته است.
عناصر خاکی نادر بیشتر در آسیا یافت می‌شوند و چین (۳۸ درصد) و ویتنام (۱۹ درصد)، بزرگترین ذخایر عناصر خاکی نادر را در اختیار دارند. برزیل هم ۱۸ درصد از عناصر خاکی نادر را در اختیار دارد.
تولید و فرآوری مواد معدنی حیاتی
چین به طور کلی، قطب اصلی فرآوری مواد معدنی است که ۶۵ درصد از لیتیوم، ۷۴ درصد از کبالت، ۱۰۰ درصد از گرافیت طبیعی و ۹۰ درصد از عناصر خاکی نادر استخراج شده را فرآوری می‌کند.
به همین شکل، تولید معدنی هم نسبتا تمرکز یافته است. این امر، به منزله ریسک احتمالی برای ثبات زنجیره تامین است. برای هر ماده معدنی، بیش از نیمی از تولید در یک کشور انجام می‌شود.
برای لیتیوم، بزرگترین کشور تولیدکننده استرالیا با سهم ۵۱ درصد و برای کبالت، جمهوری دموکراتیک کنگو با سهم ۷۳ درصد است. چین هم بالاترین سهم از تولید گرافیت طبیعی (۷۲ درصد) و عناصر خاکی نادر (۷۰ درصد) را دارد.
بر اساس گزارش اویل پرایس، توسعه زنجیره عرضه جهانی برای مواد معدنی که برای گذار انرژی پاک ضروری است، مستلزم سرمایه‌گذاری در پروژه‌های معدنکاری جدید با ذخایر بالا است؛ به خصوص در کشورهایی که تولید اندک و نرخ فرآوری، بالا است.