به گزارش صنعت نیوز، پژوهشگران موفق به ساخت نوعی ایمپلنت زیست تخریب پذیر شدند که با نور فعال می‌شود.

به طور کلی دو نوع ایمپلنت وجود دارد: یک نوع ایمپلنت‌ها به طور بی ضرر در طول زمان تجزیه می‌شوند بنابراین نیازی به حذف ندارد، اما فقط دارو‌های خود را با سرعت از پیش تعیین شده در بدن آزاد می‌کنند. این امر بدان معناست که اگر بیمار به ایمپلنت خود نیاز داشته باشد تا در زمان‌های خاصی داروی بیشتری آزاد کند، هیچ راهی برای این کار وجود ندارد.

نوع دیگر ایمپلنت را می‌توان از راه دور از طریق سیگنال‌های رادیویی یا وسایل دیگر فعال کرد، اما شامل اجزای الکترونیکی است که تجزیه پذیر نیستند. این امر بدان معناست که اگر بیمار نخواهد دستگاه به طور نامحدود در بدنش بماند، باید در یک عمل جراحی دوم آن را خارج کند.

این دستگاه آزمایشی جدید که توسط دانشمندان آزمایشگاه شرلی رایان شیکاگو و دانشگاه نورث وسترن ساخته شده است، بهترین ویژگی‌های هر دو نوع ایمپلنت را با هم ترکیب می‌کند.

نمونه اولیه از منیزیم، مولیبدن و یک پلیمر پلی انیدرید که همگی زیست تخریب پذیر هستند، ساخته شده است و از سه مخزن پر از دارو تشکیل شده که هر کدام در یک باتری زیست تخریب پذیر گنجانده شده است. آند آن باتری مخزن را مهر و موم کرده و از طریق یک فوتوترانزیستور که یک ترانزیستور حساس به نور‌است، به کاتد آن متصل می‌شود.

به گفته محققان، مقاومت الکتریکی فوتوترانزیستور زمانی که در معرض طول موج خاصی از نور قرار می‌گیرد کاهش می‌یابد و باعث اتصال کوتاه باتری می‌شود. در نتیجه آند خورده می‌شود و به دارو اجازه می‌دهد تا در بافت اطراف بدن پخش شود.

از آنجایی که فوتوترانزیستور هر مخزن به طول موج متفاوتی از نور حساس است، ایمپلنت قادر است دارو‌ها را سه بار جداگانه آزاد کند. در آزمایش‌های اولیه که تاکنون انجام شده، این ایمپلنت با موفقیت برای آزادسازی داروی مسکن لیدوکائین در موش‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. منبع نور شامل سه LED خارجی با رنگ‌های متفاوت بود که از طریق پوست حیوانات و بافت زیرین محل کاشت می‌درخشید.

دکتر کالین فرانتس (Colin Franz) از آزمایشگاه شرلی رایان که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: این فناوری نشان دهنده پیشرفتی است که به کمبود‌های سیستم‌های تحویل داروی فعلی رسیدگی می‌کند و می‌تواند پیامد‌های مهم و گسترده‌ای برای همه درمان‌ها از اپیدمی مواد افیونی گرفته تا نحوه دقیق ارائه درمان‌های سرطان داشته باشد.

شرح کامل این پژوهش در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.ترکیب کردند.