به گزارش صنعت نیوز، نانوربات دارورسان ۲۰ هزار برابر کوچکتر از عرض یک موی انسان است و تاثیرات جانبی بسیار کمتری نسبت به روش‌های مرسوم فعلی دارد.

نانوربات‌هایی که می‌توانند دارو‌ها و عوامل دیگر را وارد بدن کنند، سال‌هاست به عنوان یک روش بالقوه برای درمان سرطان مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته‌اند. حالا دانشمندان دانشگاه «مونترآل» (UdeM) کلاس جدیدی از انتقال‌دهنده‌های دارو از DNA ساخته‌اند که ۲۰ هزار برابر کوچکتر از عرض موی انسان است و علاوه بر تاثیرگذاری بیشتر نسبت به روش‌های فعلی درمان سرطان، عوارض جانبی بسیار کمتری هم به همراه دارند.

محققان حامل های دارویی مبتنی بر DNA را توسعه داده‌اند که توانایی انتقال‌دهنده‌های پروتئین موجود در موجودات زنده برای حفظ غلظت دقیق مولکول‌های خاص بدن را شبیه‌سازی می‌کند.

این گروه تحقیقاتی دو حامل مبتنی بر DNA را توسعه دادند: یکی برای «کینین» که یک داروی ضد مالاریاست و دیگری برای «دوکسورابیسین»؛ دارویی که معمولا برای درمان سرطان سینه و سرطان خون استفاده می‌شود.

برای نمایش اثربخشی نانوربات، محققان نشان دادند انتقال‌دهنده‌ای که برای دوکسورابیسین توسعه یافته است، می‌تواند دارو را تا ۱۸ برابر بیشتر از روش‌های فعلی در خون حفظ کند. همچنین از نفوذ دارو به اندام‌های دیگر مانند قلب و ریه‌ها جلوگیری می‌کند و همانطور که افزایش وزن طبیعی آن‌ها نشان می‌دهد، موش‌ها را سالم‌تر نگه می‌دارد.

آن‌ها نشان دادند که این انتقال دهنده‌های مصنوعی را می‌توان به راحتی برنامه‌ریزی کرد تا هرگونه غلظت خاصی از دارو را در بدن ارائه و حفظ کند. یکی دیگر از ویژگی‌های این نانوربات‌های حمل کننده، این است که می‌توان از آن‌ها به عنوان مخزن دارو برای به حداقل رساندن دوز استفاده کرد و آن‌ها را به قسمت‌های خاصی از بدن هدایت کرد که این امر به طور موثری عوارض جانبی دارو را کاهش می‌دهد.

روش‌های درمان سرطان فعلی معمولا به بیماران آسیب وارد می‌کنند. شیمی‌درمانی‌ها در هنگام انفجار تومورها، ناگزیر به سلول‌های سالم اطراف آن نیز ضربه می‌زنند که این امر عوارض جانبی بی‌شماری به‌وجود می‌آورد. همچنین دوز‌های زیادی از یک دارو در فواصل زمانی منظم به بیماران داده می‌شود.

استفاده از یک نانوربات باعث می‌شود تا علاوه بر رسیدن دارو به هدف مورد نظر، این مشکلات و آسیب‌ها وجود نداشته باشند. آن‌ها همچنین می‌توانند مستقیما به سمت یک تومور حرکت کنند و به‌طور هوشمندانه‌ای محموله درمانی را درست در جایی که نیاز است و بدون هیچ آسیب جانبی، مستقر کنند.

در آینده، این گروه قصد دارد مطالعات بالینی را برای تایید اکتشاف خود انجام دهد. همچنین از آنجا که نانو انتقال‌دهنده دوکسورابیسین می‌تواند دارو را در گردش خون حفظ کند، می‌تواند برای درمان سرطان خون ایده‌آل باشد. همچنین این حامل‌ها را می‌توان به گونه‌ای طراحی کرد که طیف وسیعی از مولکول‌های درمانی را به بدن بیماران تحویل دهند.